Rozdział 16 - "Imię me Jackal"

<Przepraszam za to białe tło i szary tekst, ale nie mam pojęcia co się stało :-: GOOOOMEEEEN :< >


-Yo!- Krzyknął Bickslow, kiedy razem z siostrą dołączyli do przyjaciół w gildii. Wyglądali nietypowo, gdyż... No cóż... Na głowie Bickslowa brakowało przyłbicy i ubrany był w zwykłe jeansy i t-shirt. Ayame za to związała swoje długie, różowe włosy w niechlujnego koka i założyła na siebie za dużą, szarą koszulkę i czarne leginsy.
-Nie teraz Bickslow.- Mruknęła Lucy, uważnie studiując mapy rozłożone na stoliku. Obok niej siedziała równie skupiona Louise. W jej głowie nadal obijały się słowa Kalipsso, jednak próbowała przysłonić je ratowaniem Levy.
-Mamy coś konkretnego?- Zapytała Ayame, która zajęła miejsce obok Laxusa. Dreyar kompletnie nie zwracał uwagi na plan, do tej pory bawiąc się piorunem, jednak teraz skupił się na dziewczynie.
-Tu znajduje się budynek. Levy jako "więzień" najpewniej trzymana będzie w podziemiach.- Powiedziała Lucy, teoretycznie do wszystkich, praktycznie do Lou i Evergreen, które chyba jako jedyne przykładały się do planu. Zdecydowanym minusem w tym wszystkim był brak Iron Gear. Wszyscy musieli przyznać, że Nicole i Gajeel są jednymi z silniejszych magów Fairy Tail. Niestety ich misja została przedłużona do czasu nieznanego.
-Jeśli zaatakujemy frontalnie, mogą ją przenieść...- Westchnęła Ever. -A co gdyby... Moglibyśmy podzielić się na dwie grupy. Jedna zaatakuje frontalnie, druga od tyłu. Dodatkowa drużyna wykorzysta odwróconą uwagę i pójdzie po Levy. Kiedy ją odbijemy, wycofujemy się.- Zaproponowała po chwilowym zastanowieniu. Magowie, którzy jako tako jej słuchali, przytaknęli głowami, wiedząc iż nie ma szans na lepszy plan.
-Więc... Kiedy?- Zapytała Ayame.
-Jak najszybciej. Sama podróż zajmie nam około 10 godzin. Do tego godzina, żeby Natsu i Laxus doszli do siebie po podróży pociągiem.- Odpowiedziała jej Lucy. Smoczy Zabójcy jęknęli cierpiętniczo na samą wieść o środku transportu.
-Za... dwie godziny na stacji?- Zapytała Lou, na co reszta przytaknęła.

*3 godziny później*

Cała trzynastka(Lou, Laxus, Ayame, Bickslow, Evergreen, Freed, Lucy, Natsu, Erza, Gray, Wendy, Carla, Happy) zajęła już trzy przedziały w pociągu. Jednogłośnie stwierdzono, że najlepszym rozwiązaniem będzie usadzenie Lucy i Ayame w tym samym miejscu co Natsu i Laxusa. Dodatkowe miejsce zajęła Louise. Pozostała siódemka(gdyż Happy spał na kolanach Lou) zajęła kolejne dwa.
-Myślicie, że damy radę?- Zapytała w pewnym momencie Ayame, przerywając na chwilę przeczesywanie włosów na wpół przytomnego Laxusa, którego głowa leżała na jej udach.
-Czemu mielibyśmy nie dać?- Odpowiedziała pytaniem Lucy. Natsu spał w podobnej pozycji co blondyn, jednak on schował większość twarzy w brzuchu Heartfilli.
-W sumie nie wiemy co nas czeka... Znamy tylko nazwę i położenie tej gildii. Nie mamy pojęcia kim jest mistrz, ani chociażby jeden z członków...- Powiedziała Ayame, spoglądając na Dreyara. Delikatny uśmiech rozświetlił jej twarz, jednak zniknął wraz z odpowiedzią Lou.
-Fakt. Nie wiemy... Istnieje możliwość, że ktoś zostanie ranny. W najgorszym wypadku kogoś stracimy.- Powiedziała blondynka, skupiając wzrok na widoku zza okna.
-Czasem mogłabyś choć przez chwilę odpuścić sobie bycie pesymistką.- Mruknął Laxus uchylając powieki, aby spojrzeć na Louise.
-To nie pesymizm, tylko realizm, panie Piorun-Wypalił-Mi-Mózg.- Prychnęła Alberona.
-Odezwała się, cholerna Pomorzanka.- Warknął pod nosem i obrócił się na bok, aby schować twarz w koszulkę Ayame.

***

-Są trzy grupy.- Zaczęła Evergreen, wskazując mapę. -Pierwsza, zaatakuje od frontu. Totalny chaos, czyli Natsu, Erza, Gray, Laxus i Wendy. Druga, wykorzystuje zaskoczenie i atakuje z tyłu. Lucy, Freed, Bickslow, Evergreen... Carla. Ty będziesz naszym środkiem kontaktu. Ostatnia grupa, idzie po Levy. Louise i Ayame.
-Hai.- Zgodzili się wszyscy. -A ja?!- Oburzył się Happy, nie wymieniony w planie. -Idziesz z Ame i Lou.- Powiedział od razu Laxus. -Jeśli będą potrzebować pomocy, przylecisz po mnie albo Bickslowa.- Dodał jakby to było coś oczywistego. -Aye sir!- Powiedział, zadowolony już, kotek. -Gotowi?- Upewniła się Lou, a kiedy wszyscy potwierdzili, poprowadziła Ayame na zachód. Grupa pierwsza ruszyła na północ, zaś druga na południe. Dokładnie pięć minut później po budynku gildii 4 Elements rozbrzmiał krzyk. -Karyū no Hōkō!
***
-Okej. Drzwi na końcu korytarza.- Powiedziała cicho Lou. Tuż pod sufitem piwnicy leciał Happy, trzymający mały lampion, a za blondynką podążała Ayame. Cała trójka denerwowała się, a głośne wybuchy nad ich głowami nie pomagały. Kiedy w końcu dotarli do średniej salki, wstrzymali oddechy. Tuż pod ścianą leżała Levy. Jej dłonie zakute były w łańcuchy, przytwierdzone do kamiennej ściany. Całe ciało McGarden'ówny było poranione i ubrudzone zaschniętą krwią. Oczy dziewczyny były zamknięte, więc najprawdopodobniej straciła przytomność. -Cholera...- Syknęła Lou i podbiegła do niebieskowłosej. Używając boskiej wody rozpuściła łańcuch, uwalniając tym Levy. -Musimy szybko zabrać ją do Wendy.- Powiedziała po szybkim sprawdzeniu stanu magini. Ledwo wyczuwalny puls nie zwiastował niczego dobrego. Uniosła się na nogi, zarzucając rękę McGarden na swoje ramie. Ayame zrobiła to samo z drugą kończyną, aby po chwili ruszyć w stronę wyjścia. Gdy były już przy samych drzwiach, w sali rozbrzmiało klaskanie. Lou odwróciła się w tył, odruchowo wystrzeliwując kilka małych kul wodnych w potencjalnego przeciwnika. Spotkały się one z polem siłowym, otaczającym tajemniczą kobietę na tronie. Tak, tronie. W miejscu, w którym jeszcze chwilę temu leżała Levy, stał kamienny tron. Siedziała na nim kobieta, a właściwie demonica. Nie było wyczynem, wyczucie tego... Najprawdopodobniej wysoka, blada demonica o długich czarnych włosach z czerwonymi końcówkami. Ubrana była w czarną koszulę z białym kołnierzykiem oraz czarną miniówkę. Zwieńczeniem były wiązane obcasy, sięgające aż do ud. -Kto by pomyślał, że jednak przyjdziecie po tą małą... istotkę.- Odezwała się po chwili. -Jednak mam tu coś, co może zainteresować cię bardziej, Louise...- Zaśmiała się ci Zaśmiała się cicho i pstryknęła. Gest ten odsunął kamienną płytę na bocznej ścianie, aby z ukrytego pokoju mógł wyjść znany Lou brunet, niosący również znaną jej dziewczynę. -Aren... Kimiko...- Szepnęła blondynka, wpatrując się w przyjaciół. Bliźniak Nicole stanął obok tronu i położył Kimiko na ziemi, po czym odwrócił się przodem do Louise. -Jest wspaniały, prawda? Wspaniały i pod moją kontrolą.- Zachichotała demonica. -Ayame... Zabierz Levy do Wendy. Szybko. Happy, leć i powiedz Marvell, że Levy jest ranna.- Powiedziała Lou, nawet nie patrząc na kota i dwie dziewczyny. Kiedy nie ruszyli się z szoku, dodała. -Teraz!- Dopiero po chwili posłuchali jej i ruszyli do wyjścia z podziemi.
-Powinnam ich zatrzymać... Ale ty jesteś ciekawsza, córko Nyrona.- Uśmiechnęła się czarnowłosa. -Ale... Gdzie moje maniery? Wybacz, zapomniałam się przedstawić. Imię me Jackal, jednak wolę Jackie.- Przedstawiła się i lekko dygnęła. Lou zamierzała jej odpowiedzieć, jednak uprzedził ją przeraźliwy krzyk Ayame. Blondynka zerwała się do biegu, aby ratować przyjaciółkę, jednak Jackie miała inne plany. -Zostajesz tu słoneczko...- Zaśmiała się i machnęła ręką, zamykając tym samym drzwi, tuż przed nosem Lou. Dziewczyna powoli odwróciła się do niej i spojrzała na nieprzytomną Kimiko oraz obojętnego na wszystko Arena. Oczy blondynki zalśniły od łez, kiedy wzięła głęboki wdech. -Czemu? Czemu do cholery?! Dlaczego kontrolujesz Arena?! Czemu Kimiko żyje, choć umierała przy mnie?! Czemu ja do kurwy?!- Krzyknęła Louise, pozwalając kilku łzom znaleźć ujście. -Czemu go kontroluję, huh?- Powtórzyła Jackie i zaśmiała się ponownie. -Bo mogę. Nikt nie może mi zabronić, Lou. Jednak... mam dla ciebie propozycję. Zabierzesz stąd Kimiko, a ja odwołam Anę, która właśnie walczy z tą uroczą różowowłosą.- Zaczęła demonica. -Jeśli?- Zapytała lekko zniecierpliwiona Alberona, ocierając łzy z policzków. -Jeśli... Pokonasz Arena.- Uśmiechnęła się i wskazała na bruneta. Louise spojrzała na nieobecne oczy chłopaka i niepewnie skinęła głową. *** To był błąd. Niecałe dziesięć minut walki wystarczyło, aby blondynka leżała na ziemi, a nad nią znajdował się Aren, przygniatając jej nadgarstki swoimi kolanami. -Ups... Zapomniałam wspomnieć, że jego magia i siła zostały przeze mnie wzmocnione?- Zachichotała Jackie. Lou jednak spokojnie spojrzała w oczy bruneta, szukając jakichkolwiek przejaw starego Arena. -Nee kimi wa ima dare wo omotte iru no? Watashi wa kimi wo omotte iru yo... - Zaśpiewała cicho, mając nadzieję, że obudzi to w nim cokolwiek. Jej modlitwy zostały wysłuchane, gdy na dźwięk kołysanki z dzieciństwa brunet zaczął niespokojnie mrugać. -Mado wo akeru to kanjita. Ah yoru no nioi. Ima dare no kao ga. Kokoro no naka ni ukanda?*- kontynuowała Lou.
-Cla... Clarissa...? N-nicole... K-k-kimiko... Lou.- Wymamrotał chłopak, wpatrując się rozszerzonymi oczami w bliżej nieokreślony punkt. Ta chwila zdezorientowania wystarczyła, aby blondynka wyrwała lewą rękę i celnie uderzyła nią w szyję Arena. Odrzuciła go na bok, ratując się tym samym przed przygnieceniem przez nieprzytomnego bruneta. -Co... Ale... Jak... Dlaczego... Jak?!- Wyszeptała Jackie, patrząc z szokiem na wstającą dziewczynę. -Jak jedna, głupia piosenka złamała moje zaklęcie?! JAK?!- Krzyknęła wściekła i podniosła się gwałtownie z tronu. -Ty mała... Jakim cudem?! -Przyjaźń. Czegokolwiek byś nie zrobiła, przyjaźni nie zabijesz.- Powiedziała Lou, patrząc na wściekłą demonicę. -Wygrałam. I to jednym ciosem. -Ty... Tym razem ci się udało, gówniaro. Gdyby nie wola Palessa, zabiłabym cię własnoręcznie. Jednak On chce to zrobić...- Warknęła Jackie i ponownie usiadła na kamiennym tronie. Po raz ostatni wyklęła Lou i pstryknęła, znikając w kłębie dymu. Dopiero teraz do Louise dotarło co się stało. Jak szalona podbiegła do Kimiko i zmierzyła jej puls. Stabilny. Odetchnęła z ulgą i odgarnęła włosy z twarzy przyjaciółki. -Jakim cudem, Kimi? Jakim?- Zapytała szeptem i westchnęła. Chwilę później drzwi otworzyły się z hukiem, a do środka wbiegli Natsu z Bickslowem. -Żyjesz!- Krzyknął z ulgą Bickslow i rozejrzał się po sali. -Uroczo...- Mruknął pod n Mruknął pod nosem, widząc dwójkę nieprzytomnych Boskich Zabójców. -Nie marudźcie, tylko pomóżcie mi ich zabrać do reszty... Co się tak właściwie stało na górze?- Zapytała po chwili Lou, gdy Bickslow zarzucił sobie Arena na ramię. -Członkowie tak nagle zniknęli... A ani ciebie, ani Ayame, ani Laxusa nigdzie nie było...- Powiedział Natsu, podnosząc delikatnie Kimiko. -Właśnie! Co z Ame?!- Zapytała Louise, przypominając sobie krzyk przyjaciółki. -Zaatakowano ją, ale Laxus usłyszał jak krzyczy, więc pobawił się w rycerza i ją ocalił.- Zaśmiał się Bickslow. -Kim oni tak właściwie są?- Spytał, wskazując Kimiko głową. -Oni... Są rodziną.- Uśmiechnęła się lekko blondynka i ruszyła z mężczyznami do wyjścia. Jednym z elementów... Przyjaciółmi... Rodziną... Powodem do życia...


* - Fujita Maiko - Nee ♥ ________

I oto jest!
16 rozdział godslayer'a :3
Poznajcie zatem Arena Genred'a i Kimiko Faelern! <3
Tak wiem... Kimiko umarła... Nie do końca.
Powoli dowiecie się wszystkiego ;3
A teraz mam dla was taką małą zachętę...
Jeśli pod tym rozdziałem pojawią się cztery komentarze(nie licząc moich odpowiedzi!) w... dajmy na to trzy dni, następny rozdział, 16,5 napisany będzie w perspektywie Nicole lub Gajeela i ukaże wam, co mniej więcej dzieje się na ich misji w Alvarez.
Pozdrawiam baaaardzo mocno Shirubę, gdyż gdyby nie ona... nie wiem kiedy bym to wstawiła... :-:

Su

Ps. Byłabym wdzięczna, za napisanie w komentarzu, czy chcielibyście przeczytać special na Halloween :*

Ps2. Dziękuję wam za ponad 2500 wyświetleń ♥ Jesteście wspaniali :*