Rozdział 12 - "Gomen... Gomen!"

-Sake. Duuuużo sake.- Powiedziała blondynka do barmana. Młody chłopak skinął głową i już po chwili postawił przed nią duży kieliszek pełen alkoholu i małą szklankę coli. Wypiła sake na raz, nawet nie ruszając popitki. Wzdrygnęła się czując czyjąś rękę zarzuconą na jej ramiona.
-Co taka śliczna dama robi sama w takim miejscu jak to?- Zapytał obcy mężczyzna, uśmiechając się "zalotnie".
-Właściwie to...- Zaczęła jednak przerwał jej kolejny, tym razem znany, głos.
-...to ta "śliczna dama" jak sam ująłeś, nie jest sama.- Powiedział blondyn zrzucając rękę nieznajomego, aby zastąpić ją swoją.
-E-e-eucliffe?- Wyjąkał przerażony brunet, po czym zniknął w tłumie, chcąc się ukryć.
-Widzę, że znany jesteś nawet miasto dalej.- Mruknęła Lou, odwracając się przodem do chłopaka, który usiadł obok. Wyglądał perfekcyjnie, jak zawsze zresztą. Czarne, lekko opinające jeansy, szary t-shirt, granatowe adidasy i granatowo-czarny snapback w jakiś sposób pasował do jej sukienki z rozkloszowanym, czarnym dołem i granatową górą oraz czarnych czółenek. -Skąd wiedziałeś co założę?- Zapytała cicho.
-Intuicja.- Uśmiechnął się lekko.
-Oczywiście.- Mruknęła pod nosem. -Eh... Która godzina?- Zapytała po chwilowym milczeniu. W odpowiedzi, blondyn pokazał jej wyświetlacz telefonu. 20:03 -Idę szukać Gajeela i Nikki.- Westchnęła i wstała ze stołka barowego. Wypiła szybko colę, po czym ruszyła na poszukiwania przyjaciół.
Gajeel i Nicole mieli wykonać tu zlecenie, lecz uparli się że nie potrwa to dłużej niż pół godziny i zdążą jeszcze na sobotnie szaleństwo z Louise. Kiedy blondynka starała się torować sobie drogę między ludźmi, zobaczyła coś co wstrząsnęło nią do reszty. W tłumie stały dwie obściskujące się osoby(Nie! Nie Gajeel i Nikki!). Wysoki, opalony brunet i niższa o głowę, blada dziewczyna z, zapewne farbowanymi, błękitnymi włosami.
-Ki... Ki... Kimiko?- Wymamrotała otępiała dziewczyna. Odwróciła się na pięcie, wracając do baru. W jej głowie kołatały słowa Stinga sprzed tygodnia.
"Jeśli w wymiarze magicznym ktoś umiera, w tym również umrze. Oczywiście działa to w obie strony. Nie jest to idealnie odwzorowany stan fizyczny, ale nadal znak życia."
Więc... Kimiko żyje? Cholera! To jest skomplikowane! A jeszcze bardziej myślenie utrudniała, wypita wcześniej, butelka sake.
-Pięć shotów.- Powiedziała do barmana, który natychmiastowo spęłnił jej życzenie.
Zdenerwowana blondynka wlewała w siebie kieliszek za kieliszkiem, aż powoli zamroczył ją alkohol. Zerknęła na nowoczesny zegar wiszący na ścianie klubu i westchnęła. W parę minut wypiła chyba swoją rekordową liczbę kieliszków. Pewność siebie niebieskookiej, która przez sake niebezpiecznie wzrosła, poprowadziła ją w kierunku jej "chłopaka". Nie wiedziała co zamierza zrobić. Po prostu... Po prostu tam poszła.
*** W tym samym czasie, Magnolia.
-Musimy przerwać jej połączenie.- Zadecydowała w końcu Chelia.
Od trzech godzin zastanawiały się jak wybudzić Lou ze śpiączki. Istotne było również to, że dowiedziały się o połączeniu między Alberoną, a nieznanym magiem. Ani ona, ani Wendy nie wiedziały jakie to zaklęcie, lecz doskonale zdawały sobie sprawę ze stanu ciała Lou. Długa śpiączka była niezdrowa, a już szczególnie dla maga, którego moc regenerowała się dwa razy szybciej, zabierając tym samym energię organizmu. Policzki Louise wydawały się zapadnięte, a żebra były upiornie widoczne.
-Nie wiemy co się z nią dzieje! A jeśli to zła decyzja?- Zapytała poddenerwowana Wendy.
-Zerwijcie to cholerstwo.- Odezwała się nagle Nikki, która do tej pory była tylko obserwatorem. -Pomogę wam, ale to wasze moce są kluczowe.- Powiedziała, stając na krześle przy łóżku blondynki.
-C-co?- Wymamrotała zbita z tropu Chelia.
-Po prostu zerwijcie połączenie!- Warknęła Nicole, skupiając swoją moc magiczną. Stracę kontrolę nad naczyniem... Ugh! Jestem jej to winna!
Młode Zabójczynie zabrały się do pracy, a exceedka obserwowała je czekając na odpowiedni moment.
***
Co ja robię do cholery?!
Dziewczyna przeklęła pod nosem, podchodząc bliżej Stinga. Blondyn, jakby wyczuwając jej obecność, odwrócił się przodem do niej i lekko uśmiechnął. Już otwierał usta, aby coś powiedzieć, jednak Lou powstrzymała go przed tym, łącząc ich usta w pocałunku. Eucliffe potrzebował paru sekund na ogarnięcie sytuacji i oddanie czułości. Objął ją w talii, a ona ułożyła dłonie na jego ramionach.
W tym momencie nie obchodziło go czy zrobiła to przez alkohol. W tym momencie ważny był dla niego jedynie fakt, że jej usta były miękkie i słodkie jak usta "jego" Lou.
Kiedy się od siebie oderwali, dziewczynę otoczyła ledwo widoczna, zielona aura. Następne wydarzenia trwały zaledwie parę sekund.
Aura zniknęła, a blondynka straciła przytomność i wpadła w jego ramiona. Dosłownie chwilę później otworzyła oczy, aby zdezorientowanym wzrokiem ogarnąć otoczenie.
-Em... Sti? Czemu jesteśmy w Black&White?- Zapytała cicho, na co chłopak wyszczerzył się jak głupi i wpił się w jej wargi. Wcześniejsze zdezorientowanie ustąpiło pragnieniu, przez które Lou od razu oddała pocałunek. -Wow... A to za co?- Uśmiechnęła się, gdy przerwali pieszczotę.
-Tak po prostu.- Powiedział cicho Sting i przytulił ją. -Kocham cię, Lou. Bardzo.- Wyszeptał do jej ucha, przez co wtuliła się w jego klatkę piersiową i wyszczerzyła.
-Ja ciebie też, baka...
***
-Po prostu naruszcie polączenie.- Poinstuowała dziewczyny Nikki.
Kiedy wyczuła zachwianie energii Lou, szybko dołączyła swoją moc do Wendy i Chelii. Już teraz jej zaklęcie "exceeda" zaczęło słabnąć. No dawaj Lou! Nie zmarnuję kamuflażu na marne! Zamknęła oczy, skupiając energię na Louise. Gdy je otworzyła, powieki blondynki zadrgały, a jej dłonie się zacisnęły. Jednak w pokoju nie było już exceedki. Na jej miejscu stała naga dziewczyna o dwu barwnych tęczówkach i długich włosach w kolorze mysiego blondu. Szybko zarzuciła na siebie płaszcz, wyczuwając zbliżającego się maga.
-Cholera!- Zaklęła głośno blondynka, zrywając się do siadu. W tym samym momencie do pomieszczenia wbiegł Biały Smoczy Zabójca. Równo o 20:15.
-Pani Lou!- Krzyknęła Wendy ze łzami szczęścia w oczach.
-Co jest? Czemu leżę w skrzydle szpitalnym? I dlaczego tak napieprza mnie głowa?- Zapytała dziewczyna, patrząc to na Wendy, to na Chelię, to na Stinga. Chłopak upadł na kolana i odetchnął z ulgą. -I kim ona jest?!- Dodała, dopiero teraz zauważając jeszcze jedną dziewczynę. Dopiero po chwili poznała "nieznajomą".
-Oi, Lou. Kupę lat już minęło, huh?-Zaśmiała się Nikki.
-Nicole Genred...- Szepnęła Louise, ignorując resztę towarzystwa.
-Auć... A gdzie się podziało Nikki?- Zachichotała dziewczyna. -Ale spoważniejmy. Nie mamy już po 10 lat, prawda?- Mruknęła cicho. -Chcę cię przeprosić.- Powiedziała, unosząc dumnie głowę. W kącikach jej oczu zbierały się łezki. -Za mojego brata. Za ukrywanie się w postaci exceeda. Za opuszczenie twoich przyjaciół po poświęceniu Lene, Nyrona i innych bogów. Za... Za współpracę z Palessem. Za to, że powstałam.- Wypowiedziała, a jej łzy znalazły ujście. -Gomen... Gomen!
-Jest dobrze, Nicole. Każdy popełnia błędy. Ale nie przepraszaj mnie za Arena. To on zawinił, a nie ty. Nie powinnaś zbierać za niego...- Powiedziała Lou, uśmiechając się lekko. -Nie mam ci za złe żadnego z tych czynów. Uwierzyłaś Palessowi i poświęciłaś swoje przyjaźnie, jednak wróciłaś na ścieżkę Boskich Zabójców. Właściwie to jestem z ciebie... dumna. Pokonałaś swój strach przed odrzuceniem i potrafiłaś odrzucić złą ścieżkę.- Uśmiechnęła się szeroko Lou i rozłożyła ramiona na boki w niemym zaproszeniu. Nicole nie zajęło dużo czasu przytulenie się do blondynki i zaszlochanie w jej ramie. Louise gestem głowy "wyprosiła" młodsze maginie i Stinga na zewnątrz. Wyszli, choć blondyn niezbyt chętnie.
-Gdzie byłaś?- Zapytała Nikki, po chwili uspokojenia. Widząc zdziwienie Lou od razu wytłumaczyła. -Znam zaklęcia Arena. Wysłał twój umysł Gdzieś. Pytanie gdzie?
-Wymiar bez magii... Tam... wszystko jest takie.... normalne. Nietypowe. I tam paringi są prawdą. Taka Lucy. Moje NaLu wreszcie istniało! Gruvia, Jerza... Tylko Galevy nie było. Na miejscu Levy byłaś ty.- Zaśmiała się cicho Louise.
-A StinLou?- Zapytała Nikki, a jej oczy zabłysły.(dop. autorki: Shi mode on xD)
-Sti-co?
-StinLou. Sting i Lou.- Wytłumaczyła kolorowo oka z dumą.
-Pfff... Jeszcze czego!- Mruknęła blondynka, próbując ukryć rumieńce.
-Awww... Oczekuję tego!
Taaa... Ja też.
_____
Welcome guys! Mniejsza z moim engliszem... Ważniejszy jest rozdział! Pozdrawiam osoby, które przeczytały zakładkę "Bohaterowie" i domyślali się czegokolwiek o Nicole... Kyaaa... PONAD 1400 WYŚWIETLEŃ! Nawet nie wyobrażacie sobie mojej radości! Dziękuję wam! Następny rozdział będzie taki... Pół na pół. Wydawać się będzie, że jest luźny, ale znaczenie w fabule będzie miał ogromne!
Su ♥